Ítarefni

Lúðrasveit Ísafjarðar setti svip á samkomur kringum lýðveldisstofnunina árið 1944 og var ómissandi þáttur í hátíðahöldum 17. júní og 1. maí. Leiklist og tónlist sameinuðust á óperettusýningum Sunnukórsins. Fyrst var sett á svið þáttur úr Meyjarskemmunnni 1946-1947 og veturinn eftir var Bláa kannan sýnd við miklar vinsældir. Sigrún Magnúsdóttir var leikstjóri og aðalsöngkona, en Ragnar H. Ragnar lék undir á píanó. Hann var þá nýfluttur til bæjarins. Þetta var stærsta og metnaðarfyllsta leik- og söngsýning sem þá hafði sést á Ísafirði. Sunnukórinn hefur haldið tónleika hvert ár, farið í söngferðalög og sungið inn á hljómplötur. Þá söng kórinn með Sinfóníuhljómsveit Íslands á tónleikum í Íþróttahúsinu á Ísafirði árið 2004. Það var í fyrsta sinn sem sú hljómsveit heimsótti Vestfirði.

Ragnar H. Ragnar flutti til Ísafjarðar frá Íslendingabyggðum í Norður-Dakóta í Bandaríkjunum ásamt konu sinni Sigríði Jónsdóttur Ragnar. Ragnar byggði upp Tónlistarskólann með alkunnri atorku og eljusemi og stýrði honum styrkri hendi í áratugi. Sigríður J. Ragnar var stoð og stytta skólans. Þau hjón ráku skólann að stórum hluta á heimili sínu, fyrst í Hafnarstræti 2, fyrir ofan Bókhlöðuna, en lengst í Smiðjugötu 5. Þar áttu mörg ungmenni eftirminnilegar stundir í heimi tónlistarinnar í tónfræðitímum og á vikulegum samæfingum nemenda á sunnudögum. Að baki Tónlistarskólanum var Tónlistarfélag Ísafjarðar, stofnað sama ár og skólinn. Félagið stóð að tónleikahaldi með framúrskarandi tónlistarmönnum innlendum og erlendum. Tónlistarskólinn og Tónlistarfélagið og fólkið sem þar stóð í fararbroddi gerðu Ísafjörð að tónlistarbæ.